Bir çocuğun yetişkin veya daha fazla çocuk eşliğinde büyümesine neden olacak bazı kararlar vardır. Özellikle çocuklar, uzun yıllar önce ailede ortaya çıkan ilk torun veya yeğenleriyse, genellikle çocuk odasına gider ve büyükanne veya amcalarıyla daha uzun süre kalır. Bu olumsuz olmasa da, bence diğer temasları kolaylaştırmak daha iyidir; “Çocukların diğer çocuklarla birlikte olmaları neden iyi?”.
Ben her zaman üç yaşına kadar münhasır anne veya baba yetiştiriciliğinin savunucusuydum. Yani, aileyi ekonomik olarak düzenleyin; böylece ebeveynlerden biri tam izin alabilir ve sürekli olarak kreşlerin ve büyükanne ve büyükbabaların kullanımını engelleyebilir.
Üç yıl rastgele bir tarih değildir, ancak duygusal eğitimin yaş aralığını varsayar. Bu süre zarfında çocuğun kendine güveni, kendine saygısı ve kendine imajı modellenir. Daha sonra bu yetenekleri değiştiremediklerini söylemek istemiyorum, ama bu çok hassas bir dönem.
Şimdi, iki çocuk ve işleri daha perspektifli ve daha az aşırıcılığa maruz bırakma eğiliminden sonra, bireysel olarak bir çocuğu eğitme eksikliğini fark ediyorum.
- Öğrenme fırsatları, yetişkin, fiziksel, entelektüel ve duygusal düzlemde olgunlaşmaya yardımcı olan girişimlerin sürekli olarak ortaya çıktığı diğer çocuklarda olduğu gibi kendiliğinden değildir.
- Yetişkinler, çocuklardan “yararlanma” eğilimindedir, onlarda bizi sevildiğimizi hissettiren bir sevgi arayışı içinde bulunuruz. Sorun şu ki, çocuğa bizi duygusal olarak tatmin etmenin zorunlu rolünü vermemiz, "bana bir öpücük ver", "çok komik yap ...", "Sana çocuğun çoktan bildiğini söylemiştim ..." gibi. Yetişkinlerin eylem merkezinde, akranlarıyla ilişki kurmayı öğrenmesine yardımcı olmayan bir oyuncu rolü.
- Çocuklar arasında, ortaya çıkan roller sürekli değişmekte ve deneyimlerini zenginleştirmektedir. Küçük çocuklu olduğunda, organizatörlerin ve oyun direktörlerinin rolünü üstlenirler. Büyük çocuklarla birlikte olduklarında (bazen) taşınırlar ve özen gösterirler.
Sonuç olarak, çocuklarımıza bir referans kişiliğine ve kendi kimlikleri olan bir çevreye sahip (her 15 çocuk için yetişkin olmadığı) erken çocukluk dönemini sunabilecek kadar şanslı olsak da, diğer çocuklar arasında yaşlarına ilişkin deneyimleri ihmal etmemeliyiz parklarda, dinlenme merkezlerinde veya diğer fırsatlarda (plaj veya bahçeler gibi).
