İlk önce yanlış anlamaları istememek istediğim "itme" yi açıklığa kavuşturmak istiyorum. Ben saygılı eğitimin büyük bir savunucusuyum, yani yetişkinlerin kaza risklerini kontrol etmenin ve kontrol etmenin kolaylaştırıcılarının tamamlayıcı bir rolünü oynuyorum, fakat devam eden eğitmenlerin değil. Yetişkinlerin onları beklemeden öğrenme hızına ve gelişim fetihlerine karar veren çocuğun kendisi olduğunu.
Ama bence Küçük bir dürtü ile engellendikleri durumların üstesinden gelmeleri için onlara yardım etmemiz gereken zamanlar vardır (bu nedenle çocuğu “zorlamak” ifadesidir).. Sana dün sahilde başıma gelen bir örnek vereceğim.
Plaj, başka bir durumda söylediğim gibi, çocuklarımın açık hava etkinliklerinin tadını çıkarması için eşsiz bir ortam gibi görünüyor. Birincisi, ilk önce kuma ve sonra denize olan birleşme süreci, özel bir şey yapmak zorunda kalmadan, doğal ve ilerici bir süreçti.
Şimdi 22 aylık olan kız durumunda, plaj unsurlarına katılım biraz daha yavaştı. Karakteri daha iddialı (ne istediği ve ne yapmadığı ve yoğunluğuyla ifade ettiği kriterleri var) ve ilk günden itibaren kum onu garip bir unsur olarak algıladı ve havludan çıkması zordu, ancak geçtiği zaman günler ve annesi onu kürek ve kepçeyle havludan kardeşi ya da erkek kardeşiyle birlikte davet etti, yeterince güven verdi ve kumlu yüzeye çıkmaya cesaret etti.
Dün meydana gelen durum denizdeydi. Tıpkı üç aydır kardeşinin bizimle birlikte suda oynamak için bir havuza gittiği gibi, bu durumda bu elementi reddetti (sıcaklığın kendisinin için hoş olmadığını düşündük). Birkaç gün sahilde yüzünü bozmuş bir halde kaldıktan ve kardeşini aşağı inerken gelgit oluşturan havuzlarda oynarken gördükten sonra dün bunlardan birine koymaya karar verdim. İğrenme ve reddedilme ifadesi 30 saniyeden fazla sürmedi (koşullar özellikle iyiydi: su sıcaklığı, güneş, kardeşi, ona destek veriyorum) ve sonra memnuniyetle sıçramaya başladı.
Benim için cüret etmek zordu çünkü suya çıkmak istemediği ifadesine olan saygısını aşan bir eylemdi, ama zenginleştirici bir tecrübenin kaybedildiğine dair fikrimi ileri sürdüm. İyi gitti, ancak yanlış gidebilirdi (gözyaşı, öfke nöbeti ve sudan çıkmak zorunda kaldı, bu da sahile ve denize erişimi geciktirecek olumsuz bir deneyim haline getirdi). Soru şudur: Bazı durumlarda yararlı olduğunu düşündüğü bir şeyi tecrübe edebilmesi için çocuğa bir “itme” vermenin faydası olduğunu düşünüyor musunuz?
Görüntü | Flickr (Fotoğraflar8)
Bebekler ve daha fazlası | Bize hikayeni anlat: Davut'a saygılı olma, Bebeklerin duyguları
