Son zamanlarda sık sık duydum ki Hiperaktif çocukların vakalarındaki artış gerçek değil. Bu beni birkaç kez düşünmeme yol açtı. İnkar edilemeyecek olan, bu tür teşhislerin giderek daha fazla olduğu ve bu onların doğru oldukları anlamına gelmediğidir.
Dikkat Eksikliği Hiperaktivite Bozukluğunun (DEHB) aşırı tanısı konması çok muhtemeldir, bu da etiketli olmayan ve "hasta" olmayan birçok çocuk anlamına gelir. Teşhise ilaca eşlik ederse, sadece gereksiz olmaz, aynı zamanda çocuğun sağlığı için bir risk oluşturabilir.
Sorunun büyüyen boyutu, Birleşmiş Milletler Çocuklara Yardım Fonu (UNICEF) ve Dünya Sağlık Örgütü (WHO) aracılığıyla Birleşmiş Milletler Örgütü'nün (BM), DEHB tanısında ve buna bağlı farmakolojik tedavilerde, klinik kriterler tarafından ancak gerekçelendirilen bir artış.
Bu nedenle, çocuklarda DEHB'nin doğru ve kesin bir şekilde konulması konusuna daha fazla ilgi duymasını ve farmakolojik bir tedavinin ancak başka bir tür psikpedagojik ve / veya davranışsal tedavilerin teşebbüsünden sonra yapılmasını tavsiye etmektedir.
"Pediatri Kanıtları" nda yayınlanan bir eser, bir hastalığın olası nedenlerini analiz etmeyi amaçlamaktadır. DEHB'nin günümüzde aşırı teşhisi çevremizde ve nasıl önlenebileceğini bilmek. Birkaç Klinik Kılavuz, bunun böyle bir tanı koyan sadece uzmanlar (bu hastalığın patolojisinde uzman olan ücretli doktorlar, nöropediatristler veya çocuk doktorları) olduğunu önermektedir.
"Dikkat eksikliği hiperaktivite bozukluğunun (DEHB) aşırı teşhisi var mı?" Başlıklı yazı, İspanya'da, Amerika Birleşik Devletleri'nde veya Kanada'da olduğu gibi bir dinamiğe daldığımızı bilmenin önemine varıyor. DEHB'nin aşırı teşhisi ve bu aşırı teşhisten kaçınmak için bilimsel ve etik bir ihtiyaç olduğu.
Teşhis araçlarını daha iyi tanımaları ve DSM-IV'ün (Zihinsel Bozuklukların Tanısal ve İstatistiksel El Kitabı) ve DEHB'nin (Conners ve DEHB) değerlendirme ölçeklerinin sadece tamamlayıcı testler olan önceden belirlenmiş kategorik kriterlere dayandığını vurguluyorlar. Doğrudan tanı koymazlar ve bu nedenle klinik gözlem yerine geçmemelidirler.
Muhtemel bir DEHB'nin ayırıcı tanısı çoklu nörolojik, pediatrik ve psikososyal nedenlerle geniş ve heterojen olduğundan ve çok disiplinli bir ekip tarafından titizlikle gerçekleştirilmeleri gerektiğinden, dahil edilme kriterleri ve hariç tutma kriterleri ile birlikte bilinmeleri gerekir.
Ek olarak, hastanın klinik ve bağlamsal verileri her zaman hastanın değerlendirmesine dahil edilmelidir (ayrıca yaşlarının özellikleriyle ilişkili olanlar; bir çocuğun, bir gencin veya bir yetişkinin olası vakalarıyla karşı karşıya kaldığımızda açıkça görülür).
Kısacası, daha farkında olmak çocuğun sağlığı için DEHB'nin aşırı teşhisi riski ve bu tavsiyelere katılan profesyoneller tarafından takip edildiğinde, birçok adaletsiz etiket ve özellikle gereksiz ilaçlarla ilgili birçok sorundan kaçınılacaktır.
